trip

Allereerst een lijstje:
Stokstaartjes + jonkies (Timon uit de Lion King)
Vervet monkey
Springbok
Bushbuck
Blesbok Red Hartebeest ( ook wel dowbok genoemd in het Afrikaans omdat het vanaf de voorkant lijkt op een syndroom van Down gezicht)
Blue Wildebees ( Gnoe)
Zebra
Rock dassie ( soort marmot)
Impala
White Rhino
Hippo met jonkie
Giraffe
Waterbuck
Sable antilope ( er waren er 9 in 50000 ha en wij hebben er 3 gezien!!)
Baboons ( bavianen denk ik)
Kudu
Warthog + jonkies ( Pumba)
Schildpadden
Waterleguaan
Grey Duiker
Leeuw
Brown Hyena
Tsessebe ( zeldzaam)
Rock Rabbit
Wild dog (bijna uitgestorven in Zuid Afrika)
Gemsbok
Jackal ( Jakhals?)
Eland ( ik dacht ook dat die alleen in het noorden voorkwamen)

En dan nog een heleboel vogels maar zover ik weet is niemand van jullie erg geïnteresseerd in vogels ( ik ook niet maar hier zijn ze zo bizar of mooi dat ik er toch al een heel rijtje ken) dus dit lijstje zal ik jullie besparen.

Nou, hoe was de week? Dat lijkt me vrij duidelijk met bovenstaand rijtje, die was super. Dit was echt een verschrikkelijk goed begin van het jaar hier en van het schooljaar. Ook al hebben we verschrikkelijk lang in de bus gezeten, het was het absoluut waard. Ik kan er met gemak een boek over schrijven denk ik, dus zal het proberen wat samen te vatten.

Vorige week dinsdag slaagden we erin om voor 7 uur ’s ochtends op school te komen ( 5 mensen in de Beetle, + 5 zware tassen + 5 kleine tassen + 5 slaapzakken). De hele dag hebben we gereden, door de bergen, door uitgestrekte vlaktes met niks dan kleine bosjes en rotsen, door vlaktes met struisvogelboerderijen…weggetjes waar je niet zonder benzine wil komen te staan want je ziet zo 4 uur lang totaal geen dorp of huis, laat staan supermarkt of benzinepomp.
Uiteindelijk kwamen we in een wildpark, Maria Moroka genoemd. Een soort grasvlakte ingesloten door bergen met een klein kampje erin met allemaal kleine ronde huisjes. Er waren in totaal 12 bedden ( 2 voor de chauffeurs, 3 voor de leraren en dan zijn er nog 35 studenten) dus op de grond geslapen maar dat was niet zo erg. De Dutchies, zoals we genoemd worden, werden snel geroepen omdat de beheerder ons nog wel een kleine gamedrive wilde laten doen. Dus allemaal in zo’n safari auto en rijden maar, door de vlakte, vol antilope-achtigen en zebra’s, met en enorme onweersbui boven de wolken voor spectaculaire flitsen terwijl het langzaam donker word. Echt zeer indrukwekkend, wow, hiervoor wilde ik naar Afrika.

We zijn 3 dagen in de buurt van Orkney geweest, hier is het mijnengebied van Zuid Afrika, Anglogold Ashanti, het grootste goudwinningsgebied van de wereld en een van de rijkste bedrijven. Echter, die rijkdom was zo te zien nogal oneerlijk verdeeld, alle huisjes waren van golfplaat, kleine vervallen supermarktjes met af en toe een paar zeer grote goedbewaakte villa’s ertussen. Stel je voor, 60000 mensen, 3-4 km onder de grond, 60 % met HIV/Aids. Schokkend.
We hebben een aantal dagen lessen en uitstapjes gehad om te kijken hoe vegetatie de giftige stoffen uit de bodem kan opnemen. Erg interessant,van onder andere een professor die qua uiterlijk zo uit een strip leek te komen ( krom, warrig haar, grappig verstrooid). Het was hier ’s ochtends tegen 11 uur snikheet, tot een uur of 4, dan begon het te onweren en koelde het weer af. We sliepen in een huisjespark die weer eens wat anders hadden dan een gemiddelde campingkinderboerderij, namelijk een soort veld met leeuwen, tijgers, dromedarissen, struisvogels, reusachtige stieren enzo. Heel zielig allemaal in kleine hokken of veldjes.
Wel was er een zwembadje en we hebben ons ’s avonds dus heel goed vermaakt, we hebben echt een heel gezellige klas, het mengt heel goed, alleen een groepje “cheerleader-achtigen”en hun aanhang zondert zich wat af.
De laatste avond in Orkney gingen we in een ander park slapen waar we heel gezellig allemaal rond kampvuur hebben gezeten, kletsen, zingen, luisteren naar hoe de anderen Afrikaanse en Namibiaanse ( aantal Namibiers in onze klas) liedjes zongen ( wow, meerstemmig en klonk echt Afrikaans).

Vrijdag nog een halve dag in de bus en toen waren we eindelijk waar ik het meest naar uit had gekeken, Pilansberg; een groot natuurreservaat helemaal in het noorden. We hebben hier meerdere keren met de bus een gamedrive gemaakt ( was een beetje een tegenvaller, net alsof je in de dierentuin een route rijdt) maar verschrikkelijk veel dieren gezien. Helaas hadden onze buschauffeurs wel genoeg van al dat natuurgedoe. Die wilden gewoon terug naar het kampje om in het hoofdkamp rugby te gaan kijken. Dus reden ze snel weer verder als wij nog even stil wilden staan om een mooie foto te maken. En het ergste, op het moment dat een nieuwsgierige giraffen recht op ons af kwam lopen ( ik verheugde me al op een lik van een giraffe, weliswaar vanachter het raam want dat mocht ook niet open van de chauffeur), reedt hij verder… “als je er een gezien hebt, heb je ze allemaal gezien”. Grrr.

Ivar ( de ‘surfdude’ van ons projectje) zijn vader kwam ook naar dat park voor een afspraak en Jordi, Steven ( van het abseilen) en ik mochten ’s ochtends met hem, zijn vader en diens vriendin en familie mee voor een vroege gamedrive in de jeep. Was superleuk, ook al zagen we niet zoveel. Wel misten we de bus van school, dus met ons groepje, Ivar, Steven en Renier nog een paar uur zelf rondgereden door het park in de auto van Ivars vader. Super, eindelijk alle tijd, alle vrijheid. Van vlakbij een neushoorn gezien, belachelijk groot zijn die. Was echt heel erg gaaf. ’s Middags hadden we nog een les van een natuurbeheerder ( die beroemd schijnt te zijn, heeft ook een tv programma). Was erg interessant maar het werd nog veel leuker toen we (weer) het park ingingen en naar een douma, of bouma, reden. Dat is een omheind gebied in het park waar dieren worden gehouden die in quarantaine zijn, of binnenkort uitgezet worden. De man gooide daar, toen we erin waren, een grote bloederige waterbuck kop op het gras met een lang achterbeen en wat zagen we: wilde honden. Bizar, die zijn bijna uitgestorven in Zuid Afrika en hier liepen er 7. Zulke bizarre geluiden heb je een normale hond nog nooit horen maken.
Verder had hij heel mooie verhalen over de olifanten, honden, andere dieren… hmm, misschien heb ik mijn werk wel gevonden :p. Aangezien 9 van onze klas ons hadden opgegeven voor een nightdrive die avond en dus op tijd terug moesten zijn ( kostte 12 euro, bizar, toch te duur voor veel mensen), bood deze man aan om ons in zijn bakkie naar het kampje te brengen zodat de anderen nog tot sluitingstijd door het park konden rijden. Maar tegen de tijd dat wij lekker uitgewaaid in het kamp waren, was de rest er al. Reden: de buschauffeurs hadden geen zin meer in door het park te rijden en wilden weer rugby kijken.

De nightdrive was spannend. Je hoort van alles en zoekt in het licht van 3 sterke lampen naar een flikkering van een oog. We hebben een bruine hyena van erg dichtbij gezien. Het meest vreemde was dat je de dieren kon ruiken. En vooral hun prooi, vlakbij de hyena roken we heel sterk bloed en een dood beest maar we konden niks vinden. Iets later werd onze gids gebeld dat er op die plek een leeuw was gespot dus als een gek terug geracet en daar was inderdaad een leeuw, een mannetje. Helaas had hij al genoeg gegeten en ging hij lekker liggen luieren in het lange gras, dan zie je dus niks meer. Maar je hoort hem wel! Heel spannend geluid, kippenvel.

Mijn rug is in die trip totaal verpest, al dat zitten in de bus, dus elke nacht opgestaan om te gaan lopen omdat ik niet kon slapen van de pijn. Bij Pilansberg heb ik uiteindelijk mijn matras maar buiten op een stel planken gelegd ( recht en het scheelde ook nogal met de benauwdheid in de slaapzaal) en 2 nachten heerlijk buiten geslapen. Een van de nachten ging ik als laatste naar bed en het meisje waar ik naast sliep (en nog lang mee buiten had zitten babbelen en wijn drinken) maakten ons zorgen dat we maar een kort nachtje zouden krijgen. Bij nader inzien was het pas half 12. Blijkbaar zijn wij niet de enige die zo’n andere ritme hebben.

We hebben nog 2 andere parken bezocht, een wetland waar ze allemaal achterhaalde dammetjes bouwden ( maar werkverschaffing is ook echt een van de doelen) en een park “Tussen die rivieren”. Daar hebben we ook ons laatste nachtje geslapen in open hutjes op beton. Gelukkig had ik veel kleren mee om op te liggen en voelen harde bedden veel beter voor mijn rug, was de eerste nacht dat ik geen 1 keer wakker ben geworden. Tot Jordi mij om half 6 wakker maakten om de heuvel op te klimmen. Vanaf de heuvel hebben we met een klein groepje een prachtige zonsopgang gezien. Super.

De terugweg was een ramp, 10 uur in een bus, geen idee hoe je moet zitten, hangen, slapen, vermaken. Leve Jack Johnson en mijn mp3speler, scheelt een hoop. En eindelijk, na de laatste Outeniqua bergen, lag daar George, met de zee erachter. En iets later, na de vertrouwde poort van Saasveld, stond daar onze goeie trouwe Beetle ( die nu weer een jaar mag rijden). Afscheid genomen en weer naar huis. Daar stinkt het zwaar naar alcohol, want de vijgen hangen en liggen te gisten. Annemarie: Bedankt voor je kaartje, erg leuk, hij hangt aan het prikbord. Stephan: Erg bedankt voor de vulpennen en de rest :) Ohja, we hebben onze eerste power cut gehad. Maakte niet veel uit, we wilden toch naar bed. Alleen jammer voor de wasmachine die nu overuren maakt.

Nu is het woensdagochtend en ik lig op mijn slaapzak al 3 uur in de tuin ( het is nu 9 uur en lekker warm). Het bed is nog net zo erg als voordat we weggingen, denk dat ik vanavond hier ook maar een bed in de tuin ga maken. Ria heeft geregeld dat de Beetle nog een jaar mag rijden en heeft ons lieve smsjes gestuurd “Hope you have fun, and hope to see you soon, miss my kinders”. Leuk hoor, dat afrikaans en engels. Over een uurtje gaan we weer naar school, het is leuk dat de andere studenten nu echt bekenden zijn, ipv gewoon medestudenten.

Voor mijn gevoel heb ik nu ongeveer 2 % van de hele trip verteld. Nauwelijks over de andere studenten, over een mogelijkheid om af te studeren in Namibie, over alles wat we hebben gezien en alle bizarre dingen onderweg. Nouja, geeft niet, komt misschien nog wel eens als ik jullie weer in het echt zie en veel dingen moet je toch echt zelf zien om te zien hoe indrukwekkend het is ( wolken, onweer, regen, hitte, dorpjes, straatverkopers, afrikaanse woorden ( Supermark vir die huisvrou), armoede en rijkdom, gezelligheid in onze klas). Het wordt wel steeds duidelijker hoe verschrikkelijk makkelijk dingen in Nederland zijn. Studeren en daar geld voor krijgen, alle monden vallen open als je dat uitlegt, bijna iedereen naar school, altijd genoeg te eten, kinderen die zelf door een dorp fietsen, veiligheid.


Voordat ik moralistisch ga klinken ( of als een cliche) ga ik afsluiten. Er zal volgende week wel weer een stukje verschijnen.
Liefs
Dorien