normaal weekje

Eindelijk een redelijk normaal weekje. We hebben deze week zelfs 5 dagen school! Weliswaar maandag en donderdag maar een kleine twee uurtjes, en dinsdag en woensdag 4 uurtjes, maar toch. Komende vrijdag gaan we veldwerk doen ergens. Het is vrij lastig aangezien wij nauwelijks boomsoorten, laat staan planten, kennen hier en er ook andere methodes gebruikt worden. Vorige week hebben we onze eerste opdracht teruggekregen ( review over climate change). Onze beide groepjes ( Claudia en ik met twee Zuid afrikanen, de rest met Richards, een Namibier) kregen een 40 %. Dat is natuurlijk niet genoeg, minstens 55% geloof ik. We hoeven het niet te verbeteren, gewoon de volgende opdracht beter maken. Hoop alleen dat dat gaat lukken…

Afgelopen donderdagavond besloot ik om mijn haar te gaan hennaen. Normaal mix ik meestal zwarte en rode henna om donkerrood haar te krijgen. Dat had ik nu ook gedaan, had alleen veel te weinig met alle kleine zakjes die ik had gekocht. Buiten geslapen die nacht en de volgende ochtend ging ik het uitspoelen. Alleen bleef het zo donker dat ik me lichtelijk zorgen begon te maken onder de douche. Grote schrik na 10 minuutjes, mijn haar was volledig zwart en het spoelde niet uit. Na 20 minuten kon ik er erg om lachen, vooral toen bleek dat er achter op mijn hoofd nog een pluk niet geverfd was. Wel 2 dagen lang steeds geschrokken als ik in de spiegel keek “ ho…dat ben ik”. Gelukkig vond Claudia zondag ergens haarverf (helaas niet alleen maar henna) en heb ik ook dat laatste stukje maar zwart gemaakt. Dus, wie er tips heeft, welkom. Anders ga ik over 2 weken ( de tijd nodig voor die verf voordat er weer iets overheen kan) nog een poging met rode henna wagen. Het is weer eens wat anders zullen we maar zeggen.

Ook zijn we vrijdag ( uitgaansavond hier) maar eens uitgegaan in George. Op het eerste bar restaurantje na ( The Cactus) was het niet geheel mijn smaak qua muziek en sfeer, maar toch was het erg leuk. Een heel groot probleem hier is drinken en rijden. Zonder auto kom je nergens ( geen openbaar vervoer, fietsen is vrij gevaarlijk). Dus ook Carika, een toch echt heel verstandig meisje uit onze klas, stapte aan het einde van de avond gewoon in haar auto en reedt naar huis. We vroegen of ze niet controleerden. Dat deden ze wel, maar daar moest je je gewoon uitpraten. Als dat niet lukte, nou, dan had je teveel gedronken en verdiende je het niet om nog te rijden. Heftig hoor. Gelukkig zijn wij met zijn vijven en heeft Bas gebobt en ons allemaal naar huis gereden, waar we tegen half 5 waren ( normaal ben ik dan al 3 keer wakker geworden).

Zaterdag- en zondagmorgen hebben we doorgebracht in het huisje van Niek en Jordi. Met uitzicht op de zee ontbeten en daarna lekker tussen de rotsen doorscharrelen. Die vormen bij eb allemaal poeltjes met daarin soorten koraal, veel krabben, visjes, schelpen en andere bezienswaardigheden. Erg leuk om tussendoor te lopen en in te poedelen, op zoek naar het vreemdste plantje. Terwijl ik een beetje aan het zwemmen was in een vrij grote poel, gooide een voorbij lopende man een octopusje naar me. Iets minder prettig maar hij bedoelde het goed, dat ik even goed kon kijken, ik schrok me alleen een ongeluk.

Diezelfde avond zaten we met Steven en zijn vriendin en kind en Carika bij ons na het eten te kletsen over spinnen en slangenbeten ( veel grote spinnen deze week). Ik zat op een richeltje en voelde iets onder mijn voet kriebelen onder de tafel. Tilde mijn (blote) voet op en zag een slangetje weg kronkelen…brr, maar het was voor hem nog enger dan voor mij denk ik. De rest van de avond elke keer geschrokken als iets mijn voet raakte en voor de zekerheid ook maar een nachtje binnen geslapen.

Soms doe ik ook nog wel eens iets nuttigs hier trouwens hoor. Afgelopen weekend heb ik mijn eerste poging tot vijgenchutney hier gedaan. Met een vaag receptje van internet en wat ik nog in mijn hoofd had van Frankrijk. Volgens mij is het aardig gelukt, dus ik ga deze week een wat grotere hoeveelheid maken, nu zijn er nog vijgen.

Ook hebben Niek en ik geprobeerd naar school te fietsen, samen met Jordi die onvermoeibaar tussen ons in heen en weer bleef fietsen. De laatste paar bochten omhoog had ik het echter wel gehad, pff, vermoeiend, en laatste stuk gelopen. Omlaag gaat super, een stuk omhoog is ook wel te doen maar als er elke keer weer een nieuwe bocht komt waardoor je weer een stuk alleen maar omhoog ziet, gaat voor mij de lol er wel af. Ik vond Arnhem al zo steil :p. Zal dan ook maar eerlijk bekennen dat Bas ons het laatste kwart van de terugweg opgehaald heeft omdat we geen zin meer hadden. Maar hee, toen hadden we dus toch de hele heenweg en meer dan de halve terugweg zonder auto afgelegd.. Verder hebben we nog wat kleine uitstapjes gemaakt naar onder andere een erg grote boom in de buurt van Hoekwil en langs de meren. Niet heel bijzonder allemaal. Ons huis wordt mooier en mooier met allemaal schelpentouwen langs de muren en steeds meer persoonlijke dingetjes, wordt meer en meer echt ONS huis. Wel komen we er nu achter dat het dak in de kamer niet zo waterdicht is, dat is vast de reden dat we zo’n idiote hoeveelheid tupperware hebben.

Tja, zo’n normale week blijft mijn stukje ook een beetje korter, kan ook geen kwaad denk ik. Hoop dat met jullie alles goed gaat en bedankt voor de reacties, mailtjes en kaartjes tot nu toe. Erg leuk om te lezen.

Liefs
dorien