Sorry, weer veel te lang verhaal...:p

Alweer zaterdagavond, de tijd vliegt hier voor bij. Mijn dag-nachtritme is ook in 1 week ernstig veranderd. Was ik vroeger eigenlijk altijd vroeg wakker ( half 8 uiterlijk), dat is de laatste jaren toch veranderd en afgelopen jaar heb ik zelfs wel leren uitslapen. Hier wordt ik elke nacht wakker, eerst om 3 uur ( hmm, nog nacht), dan om 4 uur ( nog steeds nacht), dan om 5 uur ( zie ik al licht?) en ik ben al meerdere keren echt voor 6 of iig 7 uur opgestaan. Heerlijk om het warm te voelen worden, het gras te zien en voelen drogen en alle vogels enzo te horen fluiten. In de vijgenboom hiernaast zit een hele mooie, een knalgele vogel, formaat gaai, die een pietjewww geluid maakt en daar ook naar vernoemd is.

Wel betekent het dat ik na het avondeten eigenlijk al erg moe ben en rond 10 uur voelt het als diep in de nacht. Heel apart, zo snel. Maar goed, wat is er allemaal gebeurt? Eerlijk gezegd weet ik niet meer zo goed wat ik allemaal al had verteld. Afgelopen week zijn we voor het eerst naar school geweest. We moesten introductielessen volgen en daarvan moeten we er volgende week 2 kiezen. Voor ons allemaal wordt dat hoogstwaarschijnlijk Fresh water management en Environmental education. Een paar van de andere keuzes zijn: Finance…, Marine and coastal management, blabla business management en nog wel iets denk ik. Ook de eerste opdracht is al gemaakt, in een groepje van 4 een review (beschouwing) schrijven over 2 artikelen en meer informatie, onderwerp global warming, max 10 blaadjes.

Claudia en ik wilden graag met mensen werken die al 3 jaar op Saasveld ( de school) zitten, want die weten hoe het hier gaat en we dachten dat die ongetwijfeld ook beter zouden zijn in wetenschappelijk schrijven in het Engels. De 2 Zuidafrikanen voor ons, een echte surfdude en een wat oudere jongen, stemden in. Na 2 dagen vooral veel gestress met de auto en weinig energie voor school ( ook al hebben ons Niek en Jordi verschrikkelijk lief een dienblaadje met thee, fruit en koekjes gebracht toen we probeerden te typen), hadden we vrijdagochtend nog 4 uur de tijd om het in elkaar te zetten. Wat bleek nou…de stukken die de jongens hadden getypt waren echt verschrikkelijk qua Engels, zinsbouw en spelling. Dus die 4 uur waren echt nog nodig om alles bijna te herschrijven. Maar goed, af is af. Over anderhalve week gaan we al voor een week op excursie naar Transvaal enzo. Noordelijker. Ik ben heel erg benieuwd.

Ook is het met de auto nou allemaal goed. Een leuk lichtgeel golfje die vandaag Tweety gedoopt is. Op de sites van Bas, Niek (Yannick, sorry, kan nog niet wennen) en Jordi zijn foto’s te vinden denk ik. Zij maken zoveel foto’s dat ik niet echt de behoefte heb om ook nog een camera mee te slepen :p. Toch heeft ie stukken minder stijl dan de Beetle en het is ( voor mij) ook meer gewoon een auto. Ik wist niet dat het mogelijk was, maar ik hou van een auto, :D, die trouwe Beetle die achter elkaar afslaat en gruwelijk veel herrie maakt en knalt als je de heuvel afrijdt, wie had ooit gedacht dat ik daarop zal vallen :p.

Op het bizar grote en mooie schoolterrein ( mooiste van Zuid Afrika schijnt) staat een bordje “Don’t feed the baboons (apen)” Op het strand staat ook een bordje “Don’t feed the children, we want a different South Africa”. Bizar.

Het strand is ook echt super. De zee is blauwig, de golven zijn af en toe mega hoog en het is een soort baai, Victoria Bay, oftewel, Vicbay. De zee voor Wilderness is niet veilig, teveel stromingen van rivieren die daar de zee in lopen. Maar Vicbay is heel geschikt. Het enige nadeel is dat er soms heel veel stukjes hout, plastic net en zand in het water zweeft wat gruwelijk kriebelt. Vandaag hadden we ( na uren telefoonwinkel gisteren) ook erg veel zin om te gaan zwemmen. Maar in Vicbay aangekomen bleek dat en de wolken daar nogal laag hingen en het dus fris was, maar erger, dat het water ijs en ijskoud was. Als in Cape town. Waarschijnlijk een vreemde golfstroom. Dus al heel snel weer naar huis gegaan.

Ik ben vanmiddag nog even naar Judith gefietst, echt een superlieve en leuke vrouw van rond de 65 die hier vlakbij woont en het boekje “On foot in the Garden Route” heeft geschreven. Ze heeft 2 ezeltjes ( Luciano Pavarotti en Jennyvive) en een kat ( Mister Cat). Luciano heeft een gezwel en ontsteking in zijn buik en ze had net gehoord dat het waarschijnlijk niet geopereerd kan worden. Zo zielig. Het is ook vreemd om te zien dat Judith, als slimme en verstandige vrouw, een klein huisje huurt en pas dit jaar een koelkast heeft kunnen kopen met geld dat ze van vrienden had gekregen. Overigens is ze wel erg trots op de koelkast. Wij zijn hier eigenlijk zo belachelijk rijk. Morgen ga ik 2 appeltaarten bakken denk ik, eentje voor Ria ( huisbaas die ook nog de hele auto, de andere 2 huisjes, de was en nog veel meer heeft geregeld) en eentje voor Judith en haar vriendin/ buurvrouw waarmee ze elke avond televisie kijkt. In Judiths vensterbank stond een blikje van de Rinse appelstroop. Het was leeg maar ze vond het een mooi blikje en bovendien vond ze appelstroop echt heerlijk ( had ze van 2 Nederlanders gekregen). Dus, de eerste die naar Afrika komt….wil je een blikje appelstroop mee nemen??:p

Wat we verder niet kunnen vinden: Sambal, vullingen voor mijn vulpen of een goedkope vulpen waar van die lange vullingen in kunnen en waxinelichtjes. Nou, dat is te doen, zijn wel van die dingen waar je van te voren niet aan denkt. Alleen vulpennen is een beetje lastig want mijn handschrift met een balpen is onleesbaar.
Wat we wel al hebben gevonden in ons prachthuisje ( of er vlak naast): een enorm dikke pad, hij of zij leeft achter de kast in de woonkamer en hopt ’s nachts naar buiten ( meer dan een vuist groot), een heleboek piepkleine muisjes( binnen en buiten, onder andere eentje IN de bank) die we hebben vernoemd naar onze verre klasgenoten ( Joeri, Bryndis, Wilg, Pim, Mathijs en Moniek, er wordt dus aan jullie gedacht), 3 hele grote spinnen, echt heeeeeelllleeee grote!!! Brr, met haren enzo. De muggen vallen gelukkig erg mee.

Ik ben even aan het bedenken wat ik nog niet heb verteld. Ohja, de nieuwe huisjes. Bas zit nu in een kamer in het huis hiernaast ( althans, daar slaapt hij, verder is hij gewoon hier). Jordi en Niek gaan vanaf 1 maart in Wilderness in een huisje waarvan de tuin echt overloopt het strand op. En Claudia en ik blijven dus hier. Nu hebben Claudia en ik het tweepersoonsbed en Niek en Jordi de kamer met 2 bedden. Het is een beroerd bed maar je kan wel elke nacht en ochtend genieten van het getrippel van een dikke rat die over het dak hobbelt.
Ook is afgelopen dinsdagavond eindelijk mijn tas aangekomen ( ik durfde er al niet meer op te hopen). Heerlijk om ineens zoveel kleren te hebben en al mijn eigen spulletjes.

Nou, het is weer eventjes genoeg zo. Ik typ hier morgen misschien nog wat bij en dan zal ik het maandagochtend proberen weer op internet te zetten.

Maandagochtend:

Zondag was een echte Afrika dag. Hehe, meestal merk je het eigenlijk niet zo, dat je aan de andere kant van de wereld zit, maar gisteren wel. Dat begon al ’s ochtends toen Jordi en ik naar de telefooncel liepen ( blote voeten training) en we allemaal gezang hoorde. Een kerkdienst denk ik. Net als op tv, allemaal van die zingende kinderstemmetjes die je hoort terwijl je over een groene weg loopt, op blote voeten, in regen die wel nat is maar niet koud.

’s Middags hebben we zo’n mooie route gelopen, dat moet er nog eventjes bij. Het was de Groeneweide trail uit Judiths boekje, een route die ongeveer tussen ons huis en Saasveld loopt. Na 3 verboden bordjes voorbij gelopen te zijn vonden we de route. En die was erg mooi. Eerst kwamen we langs een vijvertje met enorme blauwe waterlelies en brullende kikkers ( die brullen hier veel harder dan in Nederland). Na een stuk over een prachtig smal paadje dwars door het bos ( zag er uit als regenwoud) kwamen we weer bij een erg mooi riviertje met allemaal stenen enzo. Burgers Bush in het groot eigenlijk. Maar wat naast al dat groen meer indruk maakte, was de lucht, die was heel warm en vochtig en af toe heel zoet. En alle vogels en kikkers en geluiden die je hoorde.
Na een lange route in het bos kwamen we ineens op een soort heuveltop met enorme varens, staken ver boven ons uit. En in de verte was de zee te zien, aan de andere kant het Saasveld terrein en boven alles de bergen. Prachtig. Zeer indrukwekkend. Ook hebben we bizarre paddestoelen, bloemen en kevertjes ( 10 cm lange en 1 cm dikke duizendpoten die kunnen bijten) gevonden.

’s Avonds dus lekker lui een film vanaf de computer gekeken, de appeltaart aan Ria gegeven ( vond ze leuk) en heerlijk geslapen. Maar het tropengevoel ging nog even door. Vannacht om 3 uur werd ik wakker omdat het erg hard regende. Een paar uur later barstte er een enorm onweer los. Harde knallen, flitsen, erg harde wind en regen. Zeer indrukwekkend. Nu, half 8, probeert de zon weer door te komen en is het weer helemaal droog. De keuken was wel drijfnat, zo’n houten deur is niet zo waterdicht denk ik :)

Groetjes daar!!