Beesten!

Zo, even een klein logje tussendoor. Afgelopen maandag kreeg ik zo’n beetje het meest ont-stressende telefoontje van afgelopen paar maanden. Stress? Ja, ik had ook gehoopt daar geen last van te hebben, maar afgelopen weekend was het dan toch zo ver… nog 7 dagen te gaan tot mijn leeuwenproject ingeleverd moest zijn en ineens moest er nog verschrikkelijk veel gebeuren, waarvan het schrijven van een wetenschappelijk, volledig gereferentieerd (?), Engels rapport het meest tijdrovend en minst leuk is.
In dit rapport moeten we uitzoeken hoeveel leeuwen er kunnen leven in een bepaald gebied (500 km2) en hoeveel andere dieren, en welke ( dus verschillende antilopen, olifanten, neushoorns enzo) er dan zijn, en welke bedoeld zijn als prooidieren voor de leeuw. Dat gaat met een ingewikkeld schema in Excel, ik zal jullie er niet mee vermoeien, al is het een interessant onderwerp :p. Afgelopen maandag belde Claudia vanaf school op dat we een week uitstel gekregen hadden omdat ook onze leraar nog worstelde met de methodes die ervoor gebruikt worden. Oef…Nu natuurlijk alsnog flink aan de slag, anders is volgende week dezelfde stress er weer, maar het geeft even tijd om nog een stukje te typen.

Gelukkig is Gregorius nog steeds aanwezig om mij mentaal te steunen. De laatste paar dagen zit hij in mijn slaapkamer ( waar ik ook zit als ik aan project werk) en hoewel ik betwijfel dat een bidsprinkhaan graag bij een mens in de buurt is, beschouw ik hem toch graag een beetje als mijn nieuwe vriendje. Twee nachten geleden zag ik hem nergens toen ik ging slapen ( zet hem ook regelmatig naar buiten maar hij wandelt steeds weer naar binnen). Ik sloeg mijn dekbed terug om in bed te stappen en daar zat hij, op mijn kussen, onder de deken. Helaas is hij niet zo knuffelachtig dus heb hem maar weer naar buiten gezet.

Afgelopen weekend was ik ook van plan om weer eens het rondje achter ons huis te lopen ( even ontsnappen aan die stress thuis). Ik hou echt wel van dieren, maar er is een uitzondering, een heel kinderachtige…spinnen. Nou scheelt het ook dat de Zuid Afrikaanse spinnen akelig kunnen bijten. Ik weet heel goed waarom ze zo nuttig zijn, zou er ook geen een dood maken, maar hou ze liever op een afstandje. Helaas, dat mislukte totaal tijdens deze wandeling… grote, geel met zwarte orbspiders, met haren op hun dunne lange poten en enorme gele en sterke webben waar ze soms wel met de hele familie in leven. Na onder vijf webben door gekropen te zijn ( ook spannend met slangen in hoog gras) en in twee webben gelopen ( en 1 zo’n grote spin op mijn mouw gevonden te hebben) voelde ik overal niet bestaande beestjes kriebelen. Net toen ik weer bijna terug was, was er een web wat TE groot was, en te vol ook. De hele familie van Anansie vierde feest en krioelde rond. Ik kon er niet langs, niet onderdoor en ben uiteindelijk het rondje helemaal terug gelopen via dezelfde weg :s.

Dan hebben we afgelopen week wel 4 dode slangen gevonden op de weg. Janus, onze buurman, zegt dat dat komt omdat ze op zoek zijn naar overwinterplekjes. Want hoewel het bij jullie heerlijk weer schijnt te zijn, komt hier dan toch echt de winter eraan nu.
Claudia en ik waren vanavond even bij Janus, hij had ons uitgenodigd want zijn zoontje was vandaag 2 maanden oud geworden, bovendien had hij een cadeautje voor ons waar hij erg enthousiast over klonk aan de telefoon. Bij hem thuis vertelde hij dat hij een nest jonge luipaardjes gevonden had ( die wonen hier echt) en dat hij twee zwakke meegenomen had zodat wij die konden groot brengen en dan over een half jaar uitzetten. Wij als nature conservation studenten moesten dat kunnen en bovendien was het een leuke ervaring voor ons buitenlanders.

Dit was een grapje bleek, gelukkig maar, want dat was niet meegevallen in ons huisje. We dronken thee, aten zelfgebakken muffins en feliciteerden baby Benjamin toen hij ons een gele koffer gaf waar eigenlijk een telescoop in hoorde te zitten. We openden de koffer, leeg op een gebruiksaanwijzing na. Claudia pakte het foldertje op en even schrokken we flink, twee slangen eronder. Janus gaf ze ons direct in handen, het waren nog maar heel kleintjes( 20-30 cm), gewone slakvreters in het Afrikaans, geheel ongevaarlijk en perfecte huisdieren. Hij was heel enthousiast, vond het zo leuk om ons slangen te geven en daarmee een stelletje leuke huisdieren die we over een half jaartje als ze wat groter waren uit konden zetten of weg konden geven. Voor mij ook voor het eerst dat ik een huisdier echt heb geweigerd terwijl ik hem al in handen had gehad…

Nou hadden we net vandaag op school flinke discussies gehad over hoe ver je moet ingrijpen in de natuur, of in hoeverre niet. En of het niet de mensen zijn die gewoon een hek om de stad moeten hebben zodat alle natuurparken opgesteld konden worden. Dit was voor mij nog een extra argument dat ik geen slang uit het wild in een glazen bak ga zetten, zelfs niet met zijn tweeën. Nou zijn slangen ook net de huisdieren die ik niet altijd al gewild heb, scheelt ook mee. We hebben dus uiteindelijk geweigerd. Janus was zwaar teleurgesteld, maar na een hele tijd zei hij het toch wel te snappen. Waar hij vandaag kwam leefde in elk huis een slang om de ratten en muizen eruit te houden, als een kat bijna. Ook heeft hij zelf een hele tijd een meerkat in huis gehad waar we foto’s van gezien hebben ( al lijkt dat mij persoonlijk een stuk leuker dan een slang, kan in ieder geval lekker los lopen altijd en meer een hondje). Zelf mocht hij ze van zijn vriendin ook niet houden, maar die was blij dat wij ze niet wilden want nou konden ze ze verkopen en hadden ze weer wat geld, ook belangrijk.

Tja, dat was het eigenlijk wel weer. Nog paar losse dingen:
Sietske, je brief is er! Timing.
Dorine, dank je voor je hele leuke en lekker lange brief!
Opa en Oma, leuk jullie gesproken te hebben ( ondanks de vertraging in de telefoon).