4. bolgatanga

4. Bolgatanga: Studenten, leraren en tamme krokodillen
Mijn laatste middagje in Bolgatanga, althans, dat is wat ik nu denk maar ik heb al geleerd deze trip dat het zomaar kan zijn dat ik hier morgen nog zit. Bolgatanga ligt helemaal in het noorden vlakbij de grens met Burkina Faso.

We zijn hier maandag dan uiteindelijk heen gereisd, de busreis begon zeer veelbelovend, we vertrokken slechts 5 minuutjes te laat. Echter, anderhalf uur later waren we nog steeds in Accra vanwege files en veel oppikplaatsen. Maar uiteindelijk was de STC luxe airconditioning bus dan toch vol en verlieten we Accra. Het uitzicht was één grote national geographic documentaire, je zit het koud te hebben onder een dekentje (kwam het dekentje toch nog van pas) en te kijken naar prachtige enorm grote groene bomen, bananen, rode aarde, vrouwen met enorme manden op hun hoofd baby’s op hun rug. Dit laatste blijft me maar verbazen, het moet zo zwaar zijn om zoveel te tillen de hele dag door.

De eerste stop was al vrij snel en zomaar in het groen was er een restaurantje, een stalletje met kranten en fruit en 20 schone wc’s, leek ons ook een mooie business, als er elke dag 3 bussen vol met reizigers langskomen die wat betalen voor de wc tikt het leuk aan. Echter, de wc’s werden steeds smeriger hoe noorderlijker we kwamen en uiteindelijk was er alleen nog maar een laag muurtje met daarachter een gootje waar je boven kon hangen met zijn zessen naast elkaar, je betaalde voor een stuk krant en de stank was vrijwel niet uit te houden.
Maar ik ben toch heel erg blij om uit Accra weg te zijn (en hier in het hostel is weer een ‘normale’ wc). Het grootste verschil met Ho is dat hier ook heel veel varkens lopen naast de geiten, schapen en koeien.

Uiteindelijk hebben we 17 uur in de bus gezeten (helemaal van zuid naar noord Ghana) en kwamen erg laat aan in het hostel (Nsaminimi Namoo, probeer dat maar eens snel te zeggen aan de telefoon) waarvan we niet meer zagen dan de sterren vanaf de binnenplaats en voelden dat het zelfs midden in de nacht flink warm was. Maar de volgende dag kregen we een beter idee. Dit is echt savanna gebied, het ziet eruit als een droge vlakte met verdroogde struikjes en daarin grote en kleine Baobab en Shea nut bomen. Daartussen door lopen veel ezels, schapen, koeien met zo’n bult op hun rug (als in India), gieren en natuurlijk geiten. We hebben al een aantal ezelwagentjes gezien en verder zijn er heel erg veel fietsen, bijna allemaal dezelfde zilvergrijze damesfietsen uit de enige fietsenwinkel in de stad. Ook rijden er heel veel brommers en scooters, echt een heel stoer gezicht, prachtig geklede Afrikaanse dames (weer met baby op hun rug) op een brommer. Het is echt heet en droger en stoffiger. Vanuit de auto is het af en toe moeilijk adem halen, alsof je adem probeert te halen met een fohn onder je neus. Alsof er constant een hete fohn op je gericht is eigenlijk, want de wind is ook erg warm.

In Bolgatanga hebben we ook voor het eerst een beetje gestructureerd interviews gehouden, elk van ons met een student. De interviews gingen goed en waren erg leuk om te doen, de studenten leken het ook leuk te vinden (of in ieder geval heel grappig) en het was dus een vrolijke bedoening. Daarbij kwam nog dat een aantal van de leraren in Dronten of Wageningen was geweest voor langere tijd. En dit keer werden naast Felix’ gebruikelijke familie connecties ook de tussenpersonen tussen de leraren en Kristine en Matyas gevonden. Dus hebben we vanmorgen foto’s gezien van de Keukenhof, het openluchtmuseum en een bezienswaardigheid in Rotterdam, drie dingen die alle aanwezigen gezien hadden en alleen ik als enige Nederlander nog niet…

Naast interviews hebben we ook een paar keer in de klas gezeten. De eerste keer was tijdens de assessments van de tweedejaars. Ze moesten presentaties geven en daarbij hun stem flink verheffen om boven het geluid van schapen en ezels (de campus is ook midden in de savanna, de studentenhuizen bestaan uit ronde klei gebouwtjes!) en muziek van buiten uit te komen. De leraren liepen echter in en uit, babbelden vrijwel de hele tijd en waren in mijn ogen niet zo bezig met het beoordelen van hun studenten. Ook vandaag tijdens de schriftelijke toets waren ze constant met ons aan het praten en zelfs midden in mijn interview kwam er een leraar bijzitten om te vragen hoe ik Ghana vond, hoe ik het eten vond, of ik de Ghanese muziek wel leuk vond, wanneer ik terug kwam in Ghana ed.

Gisteren zijn we met 3 leraren van de Polytechnic op een trip geweest. Wij vieren en de ene leraar in een pickup auto (bakkie zou ik vorig jaar geschreven hebben) en de andere twee leraren op een motor. De eerste stop was bij een irrigatie project waar we eerst een officieel interview hielden en daarna de dam mochten bekijken. Zoveel water in zo’n droog gebied, heel apart. Hoe graag ik het ook wilde en hoe veel ik ook aandrong, ik mocht niet achter in de bak van de auto zitten, dat was een plaats voor mannen werd me verteld.

Verder zijn we bij een krokodillenvijver geweest in Paga. Van te voren had ik besloten hier niet heen te gaan maar nu werden we er mee naar toe genomen. Ik vond het niet zo leuk, een krokodil werd het water uit gelokt, vervolgens met een stok op zijn plaats geslagen en vanaf daar mochten toeristen dan zijn staart vast houden en foto’s maken. De leraren en mijn collegaatjes vonden het echter de leukste attractie van Ghana.

Aan de grens met Burkina Faso (of eigenlijk het niemandsland tussen Ghana en BF) hebben we wat gegeten en de trip ging verder naar Sirigu, een pottenbakkers en kunst centrum wat ons ook wat aangeraden door de ecotoerisme organisatie in Accra. Was leuk en mooi om te zien maar een soort Keukenhof. Dat had als grote voordeel dat er een douche en bed was waar Matyas gebruik van kon maken want die bezweek een beetje onder de hitte en voelde zich helemaal niet meer lekker. We besloten hem daar eventjes achter te laten en naar een Agroforestry project te gaan kijken, maar het project bleek niet meer te bestaan. Ik heb met behulp van een van de leraren die vertaalde een klein interview gehouden met twee dorpsoudsten en er ontstond een heus gevecht toen Kristine wat snoepjes uit wilde delen aan de kinderen die zich om ons heen verzamelden. Maar eindelijk een baobab aangeraakt en in dit dorpje waren Kristine en ik duidelijk de attractie van de dag, we werden zelfs ‘stiekem’ op de foto gezet door iemand met een luxe mobiele telefoon.

Hierna hebben we Matyas opgepikt en reden we weer terug. Het gewoon rondrijden in een auto, waar dan ook, vind ik nog steeds bijzonder leuk. Er is zoveel te zien. Zo keek ik naar de lucht die begon te betrekken en was vrijwel direct overtuigd dat ik een malaria pil hallucinatie had (dat is een van de bijwerkingen) want de rand van de wolk was roze, groen, blauw en geel, de regenboogkleuren maar dan echt aan de wolk vast. Nog nooit zoiets gezien, de anderen zagen het ook dus het was er wel echt.

Het is ondertussen het einde van de middag en straks gaan we weer fufu eten. Ondertussen hebben we geleerd dat de eetstalletjes vooral gebruikt worden door ongetrouwde mannen en dat verklaard een beetje meer de vreemde blikken die we soms krijgen. Gelukkig kan Felix er hard om lachen want het lijkt me niet altijd meevallen voor hem om met twee obruni’s rond te lopen en constant veel aandacht te krijgen. Vanavond tas inpakken en dan moeten we morgenochtend om 5 uur op het busstation zijn en hopen dat er een plekje is in de bus naar Wa, in het westen van Ghana.
(ietsje later)
Twee problemen (nu al). De ene is dat Matyas nog steeds ziek is en nu wacht op de uitslag van de testjes in het ziekenhuis inde hoop dat het geen malaria is. Het andere is dat al een week lang de enige bank die mijn bankpas accepteert mijn pas ineens niet meer accepteert. En ook de bankpasjes van de anderen geven geen geld want betekent dat we nu het gepinde geld van vorige week gebruiken om het hotel ed te betalen. Hiermee kunnen we nog naar Wa komen maar daar geen hotel meer betalen dus we wachten op nieuws van de bank. Tot slot kwam Felix net vertellen dat het internet ook niet meer werkt in het internetcafé dus het plaatsen van deze log zal nog eventjes duren.

(de volgende dag)
Nog steeds in Bolgatanga, Matyas heeft malaria dus we blijvn een dag langer..